Dom Marissy i Kaitlin Cooper

Marta

Stanęła przed drzwiami i nacisnęła dzwonek.

Gosia

Marissa leżąc na łóżku usłyszała dzwonek. Podbiegła do drzwi i otworzyła
-Summer, cześc. Wejdz- uśmiechnęła sie i otworzyła szerzej drzwi

Marta

- Hej - weszła i nie czekając zaczęła - weź się z tym człowiekiem spotkaj, niech Cie przeprosi bo mi nie da spokoju.

Gosia

Marissa zrobiła zdziwnioną minę
-z kim? z Ryanem? To Ty już wiesz?..-zapytała kierując się do pokoju i krecąc głową

Marta

- tak - westchnęła - "mam prośbę", "weź z nią porozmawiaj", "no proszę", "wiem to moja wina", "ale ja chce tylko jej szczęście" - recytowała teksty Atwooda.

Gosia

Marissa tylko przewracała oczami. Podała jakiś napój przyjaciółce.
-jeszcze Ciebie w to wplątuje. Ja rozumiem, że sie jako tako przyjaźnicie..niech mi da święty spokój- powiedziałą i po chwili dodała
-a Ty co o tym wszystkim sądzisz?

Marta

- spotkaj się z nim. Niech Ci powie co ma do powiedzenia, i będziesz miała święty spokój. Tego chyba chcesz?

Gosia

Marissa zamyśliła się na jakiś czas.
-Sama już nie wiem.. Może to jakieś rozwiązanie- napiła się soku i dodałą- zadzwonie do niego i sie z nim umówie... Nie powiem nic Haydenowi, żeby sie nie denerwował niepotrzebnie..
-A co u Ciebie?-zapytała

Marta

- Widziałam Chrisa, nawet nie wiesz jaki on jest wzruszajacy - westchnęła i zaczęła się śmiać.

Gosia

-Jeszcze sie nie odczepił? Czego znów chciał od Ciebie?-zapytała

Marta

- nie spokojnie, tak poprostu zagadał. I tak nie mieliśmy o czym rozmawiać, wiec szybko się zmył.

Gosia

Marissa zaśmiała się pod nosem
-ja też jakoś specjalnie nie miałam z nim o czym gadac
-słuchaj są wakacje. Wybierzemy się gdzieś we dwie? Może jakiś fajny wyjazd?

Marta

- Jasne - uśmiechnęła się i napiła soku.

Gosia

-Fajnie, zagadam do taty to mi użyczy jachtu. Popłyniemy gdzieś sobie..
-kurcze, czego ten Ryan ode mnie chce. Z jednej strony chce sie z nim spotkac i wyjasnic, a z drugiej nie mam ochoty na niego patrzec..-powiedziała
-a widziałąs sie z Cohenem?

Marta

Pokręciła przecząco głową
- Wsiąkł. Nawet Atwood pytał się, czy mam z nim jakiś kontakt. Ale chłopak przepadł.

Gosia

-może załamał się chłopak, bo go ciągle olewasz i wyjechał z miasta-zaśmiała się
-to u nich chyba rodzinne....te znikanie bez słowa

Marta

- albo my jesteśmy takie straszne, że uciekają, a później jak się stęsknią przyjadą i będą przepraszać - zaśmiała się

Gosia

-dokładnie...Ale my nie koniecznie musimy wybaczyc- oznajmiła i odebrała komórkę, która dzwoniła
-Summer nie obraź sie, ale musze wyjsc na chwile. Dostałam wazny telefon. Możesz zostac jeśli chcesz, czuj sie jak u siebie- usmiechnęła sie i wyszła z domu

(ajm sory, ale musze już zmykac)

Marta

- Nie to ja też idę.
wyszła razem z Marissą i pojechała do domu.

Gosia

Gdzieś w kącie pokoju Marissy stała deskorolka, kiedyś zostawiona przez Cohena. Dziewczyna znudzona ciągłym siedzeniem w domu wzięła psa na smycz, ową deskorolkę i ruszyła przed siebie.