Dom Marissy i Kaitlin Cooper

Nina

Przyjechała jak naszybciej tylko mogła, stanęła przed drzwiami i obciągajac na dół wymietą bluzę, zadzwoniła do drzwi.
Drzwi otwarła jej Julie i powiedziała gdzie jest Austin z Marissą.
Pobiegła schodami w górę i pchneła drzwi pokoju coop.
Nie bawiac się w przywitania, stanęła w progu i powiedziała cicho, łamiącym się głosem
-Tak mi przykro...

chris007

Austin spojrzal na Annę- cześć- powiedział i podniósł się, podszedł przywital się, nadał łzy leciały mu jak szalone. Podszedł do okna, oparł się i tak stał ze smutną mina.

Nina

Przez chwilę stała, przestępując z nogi na nogę, to znów rzucając Coop zdezorientowane spojrzenie.
W końcu powoli, chwiejnym krokiem podeszła do Austina, stanęła obok przy oknie, zwrócona twarzą w kierunku pokoju.
- Austin, wiem co czujesz... Wiem lepiej niż ktokolwiek inny co czujesz... wiem też, że nie możesz się poddać. - powiedziała cicho.

chris007

- Alee, ale jak ja mam teraz żyć, ja tak nie chcę- powiedział rozgoryczony- ty przeżywałaś to samo, tylko ja nie wiem jak to wszystko znieśc- dodal.

Nina

Przygryzła wargę czując, ze zaraz się rozpłacze.
-Nie odcinaj sie od nas, pomożemy ci przez to przejść. GDyby nie mój brat, wątpię, żebyś rozmawiał ze mna w tym momencie, wątpię żebym wciąż żyła. Nie możesz być sam. - powiedziała, coraz bardziej łamiacym się głosem.

chris007

-yhy- powiedział tylko i usiadł na podłodze przy oknie- zemu zawsze musi saię coś złego dziać, najpierw Dave teraz, teraz Theri- po wymówieniu jej imienia nie mogł się od płaczu powstrzymać.

Nina

Na dźwięk obu imion Anna nie była w stanie się dłużej hamować. Uklękła i usiadła na piętach, spuszczajac wzrok na dywan i czując jak po policzkach spływają jej łzy.
-Takie jest... życie...- powiedziała w końcu, bo nie wiedziała co moze powiedziec innego.

chris007

-Życie jest straszne- powiedział i oparł głowę o ramię Anny, siedzieli tak, co jakiś czas szlochając.

Gosia

Marissa nie mogła słuchać tych strasznych rzeczy o których mówiła Anna i Austin. Siedziala gdzięś w kącie pokoju i tylko smutnymi oczami patrzyła na ich twarze przepełnione bólem.- słuchajcie, nie możemy się tak załamywać. Musimy się wziąć w garść. Austin, pamiętaj, że masz nas. Razem jakoś przez to piekło przejdziemy- zapewniła i usiadła przy nich na podłodze tuląc do siebie

chris007

- Chyba powinienem do domu iść, gdzie mój samochód??- powiedział tak jakby nagle się obudził i o niczym nie pamiętał- wiecie dzięki wam za wszystko, musimy jakoś poradzić sobie- dodal smutnym głosem.

Nina

=Przyjrzała mu się uważnie.
-Austin, nie pojedziesz w takim stanie.- oswiadczyła stanowczo. - Albo zostań u Coop albo cię odwieziemy...

Gosia

-zapomniałes? Samochód został pod szpitalem. Mówiłam Ci, że możesz u nas zostać. Chcesz być teraz sam w domu?-zapytała

chris007

- No tak, musze isć o niego, i wolalbym do siebie jechac chyba, nie chcę wam tu przeszkadzac, zresztą w samochodzie mam wszystkie dokumentyi jutro do pracy trzeba- powiedział- chociaż nie wiem jak tam pójdę jutro.

Nina

-Nie możesz byc teraz sam.- oświadczyła Austinowi. - Wiem co się z człowiekiem dzieje w takich chwilach...

Gosia

-No własnie. NIe ma dyskusji, Austin zostajesz u mnie i już. Powiem mamie żeby przyszykowała pokój gościnny,, a po te dokumenty i samochód pojedziemy jutro z samego rana. Anna a Ty? Zostajeszz też czy odwieźć Cie?-zapytała

Nina

Nie chciała być teraz sama, szczególnie że wróciły do niej wszystkie chwile zaraz po śmierci Dave'a.
-Mogę zostać?- zapytała cicho.

chris007

-Ojeji wy obie na mnie. no dobrze chyba nie mam wyjścia- powiedział- ale nie chciałbym problemu robić.

Gosia

-Anna no pewnie. I Ty i Austin zostajecie u mnie. Pomieścimy się bez problemu. Przepraszam Was na chwile- Marissa zeszla na dół, żeby poinformowac mame, że będą mieć chwilowych lokatorów. Ta od razu wzięla sie za robienie kolacji i przygotowanie pokoi. Coop wróciła na góre i oznajmiła- ok, wszystko załatwione. Czujcie sie jak u siebie.

Nina

Uśmiechnęła się smutno do Coop i wlepiła wzrok w podłogę. Musiała zapytać
-Co się własciwie stało?

chris007

- Był wypadek samochodowy, przy szkole- powiedział jącając się- i,i nie dali rady jej uratować - lzy mu spływały po twarzy- przerpaszam na chwilę, muszę do łazienki.